प्रधानमन्त्रीका अशोभनीय कटाक्ष

हरि वाग्ले

कलँकीबाट त्रिपुरेश्वर हुदै बागबजार जाने क्रममा त्रिपुरेश्वर चोकमा मेरो बाइक अचानक रोकियो । बाइक रोकिनुमा अन्य कारण थिएन । म त ट्राफिक प्रहरीको सुरिलो स्वर र तिखो नजरले रोकिन विवश भएको थिएँ । ,झलक्क याद आयो सडकमा चलेपछि यसको मर्यादा पनि त पालना गर्नु पर्यो । मेरो अगाडि कानुन र कानुनी आदेश दुवै कर्तब्य सम्झेर स्वीकार गर्नु नागरिकका हिसावले अनिवार्य थियो । राजधानी शहरको कोलाहल वातावरण बिच ती टाफिक प्रहरीको भेषमा रहेकी सुन्दरीको लाली ओठ र गुलावी गालामा टासिएको धुलोले शहरको वातावरण र सभ्यतालाई गिज्याई रहेको थियो । मेरा अाँखा भने मेरै अगाडि रोकिएको मोटरसाइकलको पछाडि टाँसिएको सरकार भेटियो न्याय भेटिएन भन्ने स्टिकरसगै बलात्कारपछि हत्या गरिएकी १३ बर्षिय निर्मला पन्तको तस्वीरमा पर्यो जसले मलाई भावुक बनायो र मनमनै भन्न विवश बनायो के न्याय नभेटाएपछि सरकार भेटिन्छ र ? अर्थात् न्याय दिनै नसक्नेलाई पनि सरकार भनिन्छ र ? प्रश्नले मनमा डेरा जमाइरह्यो ।

श्रमिक र किसानको सर्बोत्तम हित चिताउने दस्तावेज र चुनावी घोषणपत्र प्रस्तुत गरेर सत्तामा पदासिन कम्यूनिष्ट पार्टिको सरकार कुहिरोमा रुमलिएको जहाजमmै दिशाहीन प्रतित हुदैछ । माक्र्सले पुँजिपतिका हातमा उत्पादनका साधन हुन्छन् राज्य तिनै पुजिपतिको संरक्षण मात्र गर्दछ भन्ने मान्यताका साथ उनले राज्यबिहिन समाजको परिकल्पना गरेका थिए । अहिले माक्र्सको भनाइ पुष्टि हुने गरी माक्र्सवादी के पी शर्मा ओली पुजिपतिको संरक्षणमा लागेको प्रतित हुदैछ । किनभने, यो देशमा किसान मजदुर र सुकुम्वासीका लागि कुनै नीति बन्दैन र उनीहरुले प्रतिनिधित्वको अवसर पाउलान् जस्तो पनि देखिँदैन । साथै दुईतिहाईको बागडोर सम्हालेको यो सरकार आफूलाई अब्बल दर्जाको सेवक सावित गर्नत धेरै पछाडि परिसकेकैछ । तथापि मुलुकमा बेथिती उत्पादन गर्ने ऐजेरुहरुलाई समाप्त गर्ने शासक बन्न पनि सकेको छैन । केही समय पहिलाको विषय हो देशमा सरकार भेटियो तर न्याय भेटिएन भन्ने जनताको आवाज बुलन्द भयो । आफ्नो भरणपोषण गर्न र राज्यदोहन गर्न अभ्यस्त तर जनतालाई न्याय दिन असमर्थ रहेको यो सन्देश के सरकारलाई नालायक सावित गर्ने आधार होइन र ?

कृषिप्रधान देशमा कृषि र कृषकका समस्याबारे ससदमा कुनै नीति पारित हुदैनन् । कुनै नीति बनिहाले कार्यान्वयनमा तदारुकता हुदैन । लाखौलाख किसानको ससदमा कुनै प्रतिनिधित्व पनि गराईदैन । श्र्रमिकहरुको प्रतिनिधित्व छैन जसका कारण नीति निमार्ण तहमा उनिहरुका बारे बोलिदिने,आवाज सुनिदिने कोही हुदैन । ठूला र प्रभावशाली भनाउदाहरुले आफ्ना स्वार्थसिद्ध गरेका कयौं उदाहरण छन् तर काम गर्दा गर्दै गरीब किसान र मजदुर दुर्घटनामा परे उनिहरुका लागि कोहि हुदैन । यतिमात्र होईन उनिहरुका आश्र्रित परिवार अलपत्र र बिचल्लीमा पर्ने गरेका छन् । विश्वका मजदुर एक हौं भन्ने सन्देश दिने कम्युनिष्ट सरकार किसान, श्रर्मिक,भुमिहिन र सर्बहाराप्रति भन्दा कमिसन दिने दलाल प्रति नतमस्तक छ । दैनिक जसो कुनै न कुनै कार्यक्रममा सरकारका मन्त्रीहरु देशको विकास गर्न कृषि,जलस्रोत, पर्यटन जस्ता क्षेत्रको विकास गर्नुपर्ने भाषण सुनाउन अभ्यस्थ छन् तर सरकारको नीति निमार्ण र कार्यान्वयन तहमा उदासिन हुनेमात्रै होइन बिचौलिया,कालाबजारी र कमिसनखोरहरुको स्वार्थ अनुकुलको काम गर्न पछि पर्दैनन् । र, बढिभन्दा बढि स्रोत लुकाउन मिल्ने र शक्तिले उन्मादको सौभाग्य प्राप्त हुने गृह मन्त्रालय यिनीहरुको प्राथमिकतामा पर्ने गर्दछ ।

सविधानमा समाजवाद उन्मुख राष्ट्र भनेर लेख्दैमा कोही समाजवादी हुदैन । बिगतका सरकारलेझैं दलाल पुँजिपतिवर्गको सेवामा लाग्ने कुकर्म यो सरकारले पनि त्याग्न नसके बिगतका सरकारझैँ यो दुईतिहाईको सरकार पनि आया राम गयारामकै नियती भोग्न तयार हुनुपर्दछ । सरकारी साधनको दरुपयोग भएको देखेर आजित प्रतिपक्षको भातृसस्थाले सरकारी साधनमानै आगजनी गर्यो । यसरी आगजनी गर्नु कति उचित हो वा होइन जनताले नै मुल्याङ्ककन गर्नेछन् तर शासन प्रशासन हातमा लिएर बेथितीलाई रोक्नुपर्ने सरकार श्रृडखलावद्धरुपमा लापरवाहि र दुरुपयोग भईरहेको देख्दा पनि कानमा तेल हालेर बस्नुलाई सरकार लुटको राज कायम राख्न चाहन्छ भन्न पाईने कि नपाइने ? देशभर सबै नागरिक मस्त निद्रामा छन् हामीले सत्ताको आडमा जति श्वेतआतंक मच्चाए पनि सरकार ढलाउने ताकत कसैको छैन भन्ने ठानेमा अन्तत सरकारको मति आफ्नै भविष्यका लागि प्रतिउत्पादक सावित हुनेछ । नागरिकका राणा, राजा र पञ्चायतको कुशासनबाट भन्दा बढि आजित नेपालीहरु जननिर्वाचित सरकारबाटै अन्याय, विभेद अनि अविकास र पिछडिएको जीवन बिताउन विवश हुँदा वाक्क भएका छन् ।

सामान्य किसिमबाट परिवर्तन गर्न सकिने विकास निमार्णका काममा पनि देखिएको उदाशिनता र अक्रमण्यताले स्थानीय देखि सघीय सरकार प्रति नागरिकको विश्वास एवम् आस्था भन्दा घृणा बढदो छ । यसै सन्द्रर्भमा चीनिया नेता देङ सियाओपिङ्गले भनेझैँ बिरालो कुन रगको छ भन्नुभन्दा त्यसले मुसा मार्छ कि मार्दैन भन्ने महत्वपूर्ण हुन्छ भने मmै सरकार दुई तिहाई र एक तिहाई कुन हो भन्दा पनि माखो मार्छ कि मार्दैन त्यो महत्वपूर्ण हुन्छ ।

द्विपक्षिय सम्वन्धलाई ध्यानमा राखी पञ्चशीलका आधारमा मुलुकको सर्बोपरी हितका लागि अन्य राष्ट्रसग गरिने कुटनीतिक सम्वन्ध विस्तार गरिनु पर्दछ । यिनै मुलमर्मको ख्यालै नगरी सत्ताधारी दलका अध्यक्ष प्रचण्डद्धारा भेनेजुयला माथि अमेरिकी हस्तक्षेपको आशकामा अमेरिका बिरुद्ध विज्ञप्ती निकाले । अमेरिकाको बिरोध गर्नु हुदैन भन्ने पक्तिकारको भनाइ होइन तर कसैको पक्ष वा विपक्षमा नलाग्ने शदीयौँ पहिलेको हाम्रो परराष्ट्र नीतिमा आधारित असंलग्नताको तेजोबध गर्ने अधिकार र सुविधा कसैले पाउनु हुदैन भन्ने आशय हो ।

विश्वमा नेपालको सार्वभौम अस्तित्व र साख बचाउन हाम्रा पुर्वजहरुले कठिन मोडहरु पार गर्दै आजको नेपाल नासोका रुपमा हामीलाई सुम्पिएका छन् । द्वित्तीय विश्वयुद्ध लगतै द्वि ध्रुवमा विभाजित विश्वबाट युगोस्लाभिया, बर्मा र भारतसँगै गुटनिरपेक्षताको नीति अख्तियार गरी साम्राज्यवाद र अतिवादबाट बचाइराख्न हाम्रो अघिल्लो पुस्ताले गरेको योगदान कम मुल्यवान छैन । त्यसैगरी साम्यवादी अतिवादको भुँमरी एव पुँजिवादको दलदलबाट मुलुकलाई जोगाउन प्रजातान्त्रिक समाजवादी नीतिका साथ मुलुकमा सामाजिक न्याय सहितको आर्थिक सम्बृद्धि हासिल गर्ने सपना अद्यपि पूरा भएको छैन ।

सरकारका गतिबिधिले लोकगायक पशुपति शर्माले आफ्नो गीत मार्फत भनेमmै लुट्न सके लुट् कान्छा अरु देशमा पाइँदैन नेपालमै हो छुटले सार्थकता पाउने छ । सरकार गठन भएको पनि एक बर्षको समयावधि पूरा भइसकेको छ तर सरकारले देखिने गरी स्पष्ट गति लिन नसकेको मात्र होइन सरकारका सकारात्मक अभियानमा साथ दिन्छौँ भनेको प्रतिपक्ष र देशको चिन्ता गर्ने वुद्धिजीबि प्रति प्रधानमन्त्रीको कटाक्ष अशोभनीय छ । सरकारको एक बर्षको उपलब्धी सुनाउनुभन्दा उहाँको सम्वोधन प्रतिशोध साध्ने थलो शिद्ध हुनु दुर्भाग्यपूर्ण हो ।

त्यसैले प्रधानमन्त्री ज्यू नेपालमा कुन मोडलको कति समयमा कसरी विकास गर्ने सम्पूर्ण कार्यकारिणी अधिकार तपार्इँ र तपाईको मन्त्रिमण्डलमा छ । तपाईले राम्रो गर्नुहोस् तपाईको कार्यकाल नेपाल र नेपालीका लागि स्वणिम युग सावित होस् भन्ने अभिप्रायले दिएका सुझावहरुलाई मनन गर्नु होस्, एक्सन गर्नुहोस् रिएक्सन होइन, प्रधामन्त्रीको पद रिएक्सनका लागि होइन एक्सनका लागि हो । चेतना भया ।